Μέσα στον Ιούνιο θα ολοκληρωθεί η επιλογή περισσότερων από 16.000 διευθυντών και υποδιευθυντών σχολείων σε όλη τη χώρα. Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, η διαδικασία προβλέπει τη μοριοδότηση των τυπικών προσόντων (χρόνια υπηρεσίας, πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες κ.λπ.) των υποψήφιων διευθυντών και την ανακοίνωση των πινάκων των αντικειμενικών μορίων και αμέσως μετά συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων και διεξαγωγή μυστικής ψηφοφορίας, καθώς ένα μέρος του συνόλου των μορίων για την κατάληψη θέσης ευθύνης οι υποψήφιοι θα το λαμβάνουν με βάση τα αποτελέσματα αυτής της ψηφοφορίας.
Ειδικότερα για το πολυδιαφημισμένο αυτό νέο σύστημα επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης αξίζει να σημειωθούν τα εξής:
1. Δεν πρόκειται για εκλογή διευθυντών από τους συλλόγους διδασκόντων. Πρόκειται για περιορισμένη συμμετοχή στην μοριοδότηση του διευθυντή, που εν τέλει δεν εκλέγεται αλλά επιλέγεται και ορίζεται από τη διοίκηση. Και είναι περιορισμένη συμμετοχή, διότι αφορά κατά μέγιστο το 33 – 34% των μορίων που θα μπορούσε να συγκεντρώσει (12/35 ή στα 37 για την Πρωτοβάθμια).
2. Ακόμη, ο αποκλεισμός της υποψηφιότητας ενός διευθυντή, αν δε συγκεντρώσει το 20% των ψήφων, δεν μπορεί να αποτελέσει εργαλείο μπλοκαρίσματος των αυταρχικών διευθυντών, αφού οποιοσδήποτε διευθυντής εύκολα το συγκεντρώνει (με τη στοιχειώδη “ομάδα” των 5 στους 25) και με την υπόλοιπη μοριοδότηση μπορεί να προηγηθεί στον τελικό πίνακα κατάταξης.
3. Αλλά και 100% να εκλεγόταν ο διευθυντής από το σύλλογο διδασκόντων, αυτό είναι επίφαση δημοκρατίας αν δε βάλλουμε το ερώτημα: ποιος αποφασίζει; Όλοι οι κρίσιμοι παράγοντες που επηρεάζουν αποφασιστικά το πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων των στελεχών εκπαίδευσης διατηρούνται -σχεδόν- αναλλοίωτοι, όπως διαμορφώθηκαν τα πέντε τελευταία χρόνια της μνημονιακής καταιγίδας, αφού:
α) παραμένει στην ουσία του απαράλλακτο το ιεραρχικό πλέγμα της διοίκησης, το αντιδραστικό πλαίσιο του καθηκοντολογίου, του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα και των βασικών διατάξεων του πειθαρχικού δικαίου, αλλά πολύ περισσότερο το νομοθετικό πλαίσιο του «νέου σχολείου» που προκαθορίζουν το ρόλο και την αποστολή του σχολείου.
β) δεν μεταρρυθμίζεται το θεσμικό πλαίσιο που μετατρέπει τον διευθυντή του σχολείου σε μάνατζερ με αυξημένες αρμοδιότητες υποβαθμίζοντας τις αρμοδιότητες, το ρόλο και την ίδια την υπόσταση του συλλόγου διδασκόντων που παραμένει διοικητικός εκτελεστής της κυρίαρχης κρατικής πολιτικής και
γ) δεν αναιρείται η κατεύθυνση της εκπαιδευτικής πολιτικής που θα συνεχίσει -όπως έχει γίνει φανερό- την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας, της αδιοριστίας και των κοινωνικών-ταξικών φραγμών στη μόρφωση∙ της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ προς όφελος των συμφερόντων των δανειστών και με στόχο τη θρυλούμενη ανάκαμψη της “καπιταλιστικής κερδοφορίας”.
Χωρίς αυτές τις αναγκαίες αλλαγές στην εκπαίδευση, ελάχιστα μπορεί να συνεισφέρει στη δημοκρατική της λειτουργία ο τρόπος επιλογής των διευθυντών των σχολικών μονάδων.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο fresheducation.gr
