(7ο) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Τέχνη και Πολιτική | Αφιέρωμα στον Αριστοτέλη
Δευτέρα 07 (18.00-22.00 μ.μ.), Τρίτη 08 (10.00-22.00 μ.μ.) και Τετάρτη 09 Μαρτίου (10.00-22.00 μ.μ.) 2016
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Κτήριο ΚΕ.Δ.Ε.Α., Αμφιθέατρο IΙΙ (υπόγειο), 3ηςΣεπτεμβρίου
*Στους συμμετέχοντες θα χορηγηθεί Πιστοποιητικό συμμετοχής
Αναλυτικές Πληροφορίες: http://www.philosophein.web.auth.gr/
Συμμετέχουν μεταξύ άλλων:
Σωκράτης Δεληβογιατζής, Θεοδόσης Πελεγρίνης, Γιώργος Κασιμάτης, Παναγιώτης Νούτσος, Ηλίας Κουσκουβέλης, Νένος Γεωργόπουλος, Αλεξάνδρα Δεληγιώργη, Θεόπη Παρισάκη, Γιάννης Πλάγγεσης, Θεόδωρος Πενολίδης, Γιώργος Σκουλάς, Γιάννης Μαρκόπουλος, Tέσσα Δουλκέρη, Θεόδωρος Γεωργίου, Ελένη Καλοκαιρινού, Βίκη Καραβάκου, Φώτης Καγγελάρης, Χρήστος Σιδηρόπουλος, Γιάννης Πρελορέντζος, Παναγιώτης Πανταζάκος, Γιώργος Αραμπατζής, Ευάγγελος Πρωτοπαππαδάκης, Φοίβος Ιωαννίδης, Γιάννης Χριστοδούλου, Κωνσταντίνος Ράντης, Γιάννης Μήτρου, Νίκος Ιντζεσίλογλου, Χρήστος Σαμαράς, Σπυρίδων Φίλκας-Φιλικός, Πάνος Χαραλάμπους, Λευτέρης Τζιόλας, Άγγελος Λιάπης, Ζαχαρίας Σκούρας, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Παντελής Σαββίδης, Σώτη Τριανταφύλλου, Claude Duprat, Walter Seitter, Τζίνα Παπαλεξίου, Δημήτρης Φαρμάκης, Χρυσάνθη Κεχρολόγου, Λάμπρος Παππαγιάννης, Γιάννης Σταμούλος, Γιώργος Αρσένης, Δάφνη Χρυσικάκη, Γιώργος Γιαννόπουλος
Εργαστήριο Φιλοσοφικής Έρευνας πάνω στο Φαντασιακό και Περιοδικό Φιλοσοφείν. Πολιτικά Ανθρωπολογικά του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλoνίκης | Διευθυντής: Σωκράτης Δεληβογιατζής, Καθηγητής
Εναρκτική σύνοψη
Σε μια εποχή πλήρους χαλάρωσης των αξόνων βεβαιότητας ενός συστήματος αξιών για τον άνθρωπο, όπως ελευθερίας, αλληλεγγύης, ισότητας (ισοτιμίας, ισονομίας, ισηγορίας), και όπου η άσκηση ελέγχου παίρνει ολοκληρωτικές διαστάσεις (αυτο-αναφορικότητα, γενίκευση μέσα στο λανθάνον, ολοποίηση μέσα στο ρητό και το φανερό) βιο-εξουσιαστικότητας – η τέχνη στην επένδυσή της αυτονομίας, υπό το σημερινό καθεστώς, μπορεί να εισφέρει το «αδοκίμαστο» μιας ύλης προς επεξεργασία νέας πνοής και έμπνευσης, προκειμένου να επανακαθοριστούν οι σχέσεις έντασης ανάμεσα στο πολιτικό και την πολιτική; Αν η δεύτερη ως δόμηση ενός πεδίου δυνατής εμπειρίας του άλλου ανοιχτεί στο απόθεμα ενθουσιαστικότητας του affectus της πρώτης, για να σκεφτούμε όπως οι Kant, Foucault και Deleuze, τότε δημιουργείται χώρος για μια επαν-επινόηση του ανθρώπινου ιδιο-σώματος φιλότητας (πύκνωσης) και νείκους (αραίωσης), εμπεδόκλειας και κατά τον τρόπο μιας αριστοτελικής προκαταβολής. Θεμελιώδης κίνηση του ανθρώπου είναι εκείνη μιας τελεολογίας ολοκλήρωσης ή που το τέλος της εκκρεμεί τελώντας υπό διαρκή αναβολή στο εσωτερικό ενός αόρατου που προώρισται να παραμείνει αόρατο; Το πρόταγμα μιας αρχαιοελληνικής «αισθητικής της ύπαρξης» (επιμέλειας εωυτού, cura sui) επιδέχεται επαναδραστηριοποίηση προς την κατεύθυνση μιας πολιτικής της διατήρησης μάλλον παρά της καταστροφής ενός εσωτερικού εμβαθυσμένης ιστορίας-ιστορικότητας κατάφασης;
