Τι είπε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής
Οι καθηγητές μας πολλές φορές θέλουν ψυχολογική υποστήριξη, υποστήριξε σήμερα στη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, η Αν. υπουργός Παιδείας Σ. Αναγνωστοπούλου, δίνοντας ως παράδειγμα συγκεκριμένο Λύκειο όπου υπάρχουν ανισότητες εθνοτικές και θρησκευτικές.
Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών η κ. υπουργός είπε “Το να αξιολογούνται βεβαίως, όλοι να αξιολογούμεθα, άλλωστε εμείς οι πανεπιστημιακοί το έχουμε, αλλά εγώ θα ήθελα να δω και αυτό της επιμόρφωσης και αυτό θεωρούμε ότι είναι άριστο. Πηγαίνετε μία φορά σε μια τέτοια τάξη και θα με θυμηθείτε, επειδή έχω προσωπική εμπειρία, για να δείτε πως δουλεύουν τα πράγματα”.
Για τις Πανελλαδικές η κ. Αναγνωστοπούλου είπε πως “ποτέ επί 40 χρόνια αυτό το σύστημα δεν κατηγορήθηκε για τίποτα”.
Ειδικότερα η Αν. υπουργός είπε τα εξής:
ΣΥΝΕΝΑΙΣΗ
Σε αυτά που ακούστηκαν πάρα πολύ σημαντικά, θα ήθελα να κάνω μια πρώτη παρατήρηση. Ένας διάλογος σε μια δημοκρατία, δεν σημαίνει ότι δεν έχει αντιπαράθεση και δεν έχει σύγκρουση. Αυτό είναι ο διάλογος ο δημοκρατικός και μάλιστα ότι φτάνει μέχρι σημείου του ποιος θα πείσει τον άλλο αυτό είναι η δημοκρατία. Δηλαδή, να τοποθετείται ένας συνάδελφος πολιτικά και ιδεολογικά, δεν νομίζω ότι συνιστά κάποιο πρόβλημα. Συναινέσεις πρέπει να υπάρχουν σε τέτοια θέματα αλλά, ας μη γελιόμαστε όλοι το ξέρουμε αυτό ότι η παιδεία είναι το κατεξοχήν πεδίο που έχει ιδεολογικό στίγμα και πολιτικές στρατηγικές. Είναι δυνατόν να αφαιρεθούν αυτά τα πράγματα;
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Όταν λέμε συναινέσεις βεβαίως για το πώς θα γίνονται οι εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στα ΤΕΙ. Δηλαδή, θα πρέπει να συμφωνήσουνε όλα τα κόμματα γιατί δεν μπορεί να γίνει πεδίο αντιπαράθεσης. Δηλαδή, θα πρέπει να υπάρξει μια minimum και μια maximum συναίνεση. Είχαμε τη τύχη, όλα αυτά τα χρόνια να κατηγορείται αυτό το κράτος για τα πάντα. Για αναξιοκρατία, για πελατειακό σύστημα, για όλα αυτά, για ένα πράγμα δεν κατηγορήθηκε για τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν οι εισαγωγικές εξετάσεις. Ότι υπήρξε δηλαδή, ποτέ επί 40 χρόνια αυτό το σύστημα δεν κατηγορήθηκε καμία κυβέρνηση για τίποτα.
ΧΑΡΤΗΣ ΑΕΙ
Άρα, οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτό το θέμα, βεβαίως θέλει συναίνεση. Όπως συναίνεση θέλει και ο χάρτης των Ιδρυμάτων. Όλοι ξέρουμε και ο κύριος Ψαριανός είχε δίκιο, ότι φτιάχτηκε ένα τέρας. Πως φτιάχτηκε και γιατί να το ρίξουμε στη θάλασσα, να μη το συζητήσουμε και γιατί φτιάχτηκε; Αναπαράγει όμως πελατειακές σχέσεις αυτό το ξέρουμε όλοι. Άρα, εκεί πρέπει να υπάρξει συναίνεση, για να κοπούν οι λόγοι για τους οποίους φτιάχτηκε ένα πράγμα το οποίο είναι απολύτως ανοικονόμητο.
ΝΟΜΟΣ 4009/11
Πάρτε τα κείμενα των νόμων. Δείτε τον ν. 4009 και το λέω πάρα πολύ καλόπιστα και χωρίς καμία διάθεση αντιπαράθεσης ή σύγκρουσης και πάρτε να δείτε ότι στα περισσότερα σημεία του δεν έχει κανονιστική υπόσταση, παραπέμπει, συνέχεια, σε προηγούμενους νόμους. Ξέρετε σε ποιον παραπέμπει άπειρες φορές; Γιατί τον αναλύσαμε, στο ν. 82/1982. Για διάφορα θέματα που συμβουλευόμαστε αυτό τον νόμο, παραπέμπει σε προηγούμενους νόμους και σε αυτόν στον οποίον μας εγκαλείτε ότι εμείς προσπαθούμε, μονίμως, να γυρίσουμε.
Πάρτε τον επόμενο νόμο, του κ. Αρβανιτόπουλου και πώς άρχισε να ξηλώνει το πουλόβερ του ν. 4009/2011 γιατί, πρακτικά, ήταν ανεφάρμοστα πολλά σημεία αυτού του νόμου για να δείτε ότι σε πάρα πολλά θέματα, που υποχρεωθήκαμε να νομοθετήσουμε, δεν έβγαινε ο ν. 4009.
Είχα μια καλόπιστη συζήτηση, παρά το γεγονός ότι ο καθένας έμεινε στη θέση του, με εκπροσώπους συμβουλίων ιδρυμάτων, που ήρθαν να με δουν. Λέω ότι ήταν καλόπιστη, μείναμε ο καθένας στη θέση του, αλλά αυτό που μου μεταφέρθηκε ήταν ένα πράγμα, ότι δεν υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας τους, γινόταν της «τρελής», ο ένας νόμος αναιρούσε τον άλλον. Όλοι συμφώνησαν σε ένα πράγμα, από αυτούς που με είδαν, ότι η προεπιλογή πρυτάνεων ήταν, εντελώς, αντιδημοκρατική και υπονόμευσε τη λειτουργία τους.
Άρα, λοιπόν, αν όντως θέλουμε να μιλήσουμε καλόπιστα, ας δούμε το νομοθετικό πλαίσιο και γιατί δημιουργήθηκαν τέτοιες τριβές και εκεί, ίσως, επανεξετάσουμε και τους λόγους για τους οποίους υποχρεωθήκαμε να νομοθετήσουμε τάχιστα, αλλά και το ποιος είναι ιδεοληπτικός και ποιος όχι, για να έχουν και οι λέξεις τη σημασία τους.
