Ξέσπασε στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς, απαντώντας σε ερώτηση της τομεάρχη παιδείας του ΠΑΣΟΚ Ε. Χριστοφιλοπούλου σχετικά με το πολυνομοσχέδιο.
Ο υπουργός Παιδείας προέτρεψε την κ. Χρσιτοφιλοπούλου να να δεί τα Πρακτικά των τότε συνεδριάσεων της Βουλής και σημείωσε: «Δεν είναι τυχαίο ότι το, ας πούμε, υποκοριστικό του ν. 4009 ήταν «νόμος Διαμαντοπούλου-Γεωργιάδη».
Θυμίζω , συνέχισε ο κ. Μπαλτάς , ότι ένα από τα σκεπτικά εκείνης της περιόδου που αναπτύχθηκε στη Βουλή ήταν ότι «επιτέλους ας σπάσει η ηγεμονία της Αριστεράς στα πανεπιστήμια» και όχι κάτι διαφορετικό.
Ο υπουργός Παιδείας αναφερόμενος γενικότερα στο νόμο 4009/11 τόνισε:
Υπήρχε ένα πάρα πολύ ισχυρό «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»
Τα Συμβούλια Ιδρύματος, όπως ήρθαν με εκείνο το νομοσχέδιο, αφού ψηφίστηκε ο νόμος, υπήρχε ένα πάρα πολύ ισχυρό «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της κ. Διαμαντοπούλου, το οποίον ισχυρό «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» έλεγε ότι, αν οι πρυτανικές αρχές δεν εφαρμόσουν το νόμο σε διάστημα δύο μηνών, καταργείται η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων.
Δεν ξέρω αν θυμάστε αυτήν τη διάταξη, την οποία διόρθωσε εκ των υστέρων ο κ. Αρβανιτόπουλος. Αυτό για το τι σημαίνει δημοκρατία και διάλογος τυπικά.
Στοχοποιήθηκαν Πρυτάνεις
Από εκεί και πέρα, ξέρετε επίσης ότι τα πανεπιστήμια είναι αυτοδιοίκητα.
Ξέρετε ότι η συναίνεση, την οποία επικαλείστε και την οποία σέβομαι απολύτως, οφείλει να ξεκινάει από τα πολύ ευαίσθητα σώματα και οργανισμούς, που είναι τα αυτοδιοίκητα πανεπιστήμια και ίσως έχετε ξεχάσει ότι οι πρυτανικές αρχές που είχαν εκλεγεί και καταργήθηκαν με το ν. 4009 μέχρι να ολοκληρώσουν τη θητεία τους κατά το νόμο Αρβανιτόπουλου δεν ήταν πρυτανικές αρχές που είχαν εκλεγεί βάσει της Αριστεράς.
Παρ’ όλο που στοχοποιήθηκαν, όπως ξέρετε, όλα τα επόμενα χρόνια ο Μυλόπουλος και ο Πελεγρίνης ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είχαν κομματική σχέση κομματική ή οποιουδήποτε είδους πολιτική συνάφεια με την Αριστερά τότε.
Συνάντησα όλους του Πρυτάνεις
Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να σταθώ σε ένα ακόμη σημείο γιατί ο χρόνος είναι λίγος. Άλλωστε θα συζητήσουμε συντόμως στη Βουλή.
Ο διάλογος σε σχέση με αυτό το ζήτημα το 4009 και όσα περιέχει, όχι μόνο εξελίσσεται από τότε και με μεγαλύτερη ένταση τώρα, όχι μόνο τέθηκαν οι βασικές αρχές αυτής της αλλαγής από την πρώτη μέρα των προγραμματικών δηλώσεων, αλλά εγώ προσωπικά είδα όλους τους πρυτάνεις σε όλες τις συνεδριάσεις των πρυτάνεων στις οποίες κλήθηκα, είδα τα Συμβούλια Ιδρύματος χωριστά, είδα ένα έκαστο των πρυτάνεων που επισκέφθηκαν το Υπουργείο Παιδείας, όσους πρόλαβα να δω μέχρι σήμερα.
Το ύφος και οι τοποθετήσεις σας δεν είχαν καμία σχέση με τους υψηλούς τόνους που ανεβάζετε.
Φοιτητοπατέρες
Φοιτητοπατέρες. Κυρία Χριστοφιλοπούλου, η ιστορία και πάλι έχει νόημα.
Σκεφτείτε την ιστορία του Ελληνικού Πανεπιστημίου από τη Μεταπολίτευση και μετά και σκεφθείτε όλες τις πρυτανικές εκλογές μέχρι τον ν. 4009.
Ποιοι ήταν οι φοιτητοπατέρες και ποιοι ήταν εκείνοι που συναλλάσσονταν με τους πρυτάνεις, σε εισαγωγικά ή χωρίς;
Προφανώς, οι παρατάξεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Η Αριστερά και όλες οι συνιστώσες της είχαν ελάχιστη συμμετοχή –αν είχαν συμμετοχή- στις φοιτητικές εκλογές.
Άρα, η κατηγορία περί «φοιτητοπατερισμού» δεν μπορεί να απευθύνεται σε μας.
Δεύτερον, ο νόμος, όπως ήταν πριν τις αλλαγές που προτείνουμε και τις οποίες ξέρετε, έλεγε τα εξής: «Όσον αφορά τη φοιτητική ψήφο, η ψήφος δίνεται στους συλλόγους, ώστε οι σύλλογοι, ανάλογα με το συσχετισμό των παρατάξεων εντός τους, να ορίσουν εκλέκτορες οι οποίοι είναι εκείνοι που μετέχουν ως εκλέκτορες στις διαδικασίες εκλογής των πρυτανικών αρχών».
Άρα, ήταν πολύ σαφής η κομματικότητα των εκλεκτόρων ως προς τους συσχετισμούς εν όψει της πρυτανικής εκλογής.
Καταργούμε το φοιτητοπατερισμό
Το καταργούμε αυτό, κυρία Χριστοφιλοπούλου.
Για πρώτη φορά σε ό,τι αφορά τη φοιτητική συμμετοχή, καταργούμε ακριβώς το φοιτητοπατερισμό, την παραταξιοκρατία κ.λπ., διότι λέμε ότι ψηφίζουν όλοι οι εγγεγραμμένοι φοιτητές με ποσοστό βαρύτητας της ψήφου ανάλογα με τον αριθμό συμμετεχόντων στις εκλογές.
Όσο περισσότεροι συμμετέχουν, τόσο πλησιάζει η βαρύτητα της ψήφου στο μέγιστο το οποίο προβλέπει ο νόμος.
Όσο λιγότεροι μετέχουν, αυτό το ποσοστό μειώνεται μέχρι ενδεχόμενης εξαφανίσεως. Επιπλέον, όταν ψηφίζουν όλοι οι φοιτητές, οι παρατάξεις ας κάνουν την προπαγάνδα τους εντός του φοιτητικού σώματος για να μαζέψουν ψήφους υπέρ του ενός ή του άλλου πρυτάνεως, αλλά αυτή η διαδικασία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με ό,τι ίσχυε ως τώρα σε σχέση με τη φοιτητική ψήφο.
Κομματοκρατία
Μας λέτε ότι γυρίζουμε πίσω και επαναφέρουμε την κομματοκρατία.
Ποιανού, άλλωστε;
Την κομματοκρατία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ;
Διότι αυτές είναι οι μεγάλες παρατάξεις αυτή τη στιγμή στις φοιτητικές εκλογές.
Αντί να μας λέτε, λοιπόν, αυτό, κοιτάξτε να δείτε πώς επαναφέρεται η δημοκρατία και εκεί.
Τα Συμβούλια Ιδρύματος είναι μίμηση των Board of Trustees στις Ηνωμένες Πολιτείες
Σε ό,τι αφορά τα Συμβούλια Ιδρύματος, επειδή ίσως δεν έχετε καταλάβει τι είναι τα Συμβούλια Ιδρύματος, θα σας πω τι είναι Συμβούλια Ιδρύματος.
Τα Συμβούλια Ιδρύματος είναι μίμηση των Board of Trustees στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Board of Trustees τι θα σήμαινε στα καθ’ ημάς;
Θα σήμαινε ότι η Κυβέρνηση ή κάποιος ιδιώτης δίνει ένα καταπίστευμα για να ιδρυθεί, να λειτουργήσει ένα πανεπιστήμιο και υπάρχουν εκείνοι που ελέγχουν το καταπίστευμα.
Προφανώς, στην Αμερική η διοικητική δομή του Πανεπιστημίου που λειτουργεί έτσι, ορίζεται.
Δεν εκλέγεται, διορίζεται από το Board of Trustees και φτιάχνεται μια διοικητική δομή που ελέγχει τα οικονομικά και δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τα ακαδημαϊκά.
Αν ήταν να λειτουργήσουν Συμβούλια Ιδρύματος στην Ελλάδα, θα έπρεπε η οποιαδήποτε κυβέρνηση να ξεχάσει όλες τις παραδόσεις του Ελληνικού Πανεπιστημίου και του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου γενικότερα και να πει για κάθε πανεπιστήμιο «ιδού μία οικονομική προίκα, ιδού ένα Συμβούλιο Ιδρύματος που θα χειριστεί αυτήν την προίκα σύννομα».
Αυτό προφανώς θα διορίσει όποιον θέλει σε επίπεδο διοίκησης και από εκεί και πέρα, θα αφεθεί ελεύθερη η ακαδημαϊκή λειτουργία, όπως ακριβώς συμβαίνει στην Αμερική.
Προφανώς, αυτό δεν ήταν τα Συμβούλια Ιδρύματος. Τα Συμβούλια Ιδρύματος ήταν μηχανισμός που προεπέλεγε πρυτάνεις κατά παραδόσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοκρατία οπουδήποτε στον κόσμο.
Αυτή η προεπιλογή ομοιάζει εξαιρετικά με την προεπιλογή που ήθελε να κάνει η Κίνα σε σχέση με το Χονγκ Κονγκ.
Αυτό οδήγησε στην εξέγερση του Χονγκ Κονγκ υπέρ της δημοκρατίας τότε.
Δεν φθάσαμε ευτυχώς εκεί εμείς εδώ, σε τέτοιου τύπου εξεγέρσεις, αλλά η αμαρτία των Συμβουλίων Ιδρύματος ως θεσμός -και προφανώς, δεν αναφέρομαι στα πρόσωπα, που τα τιμώ απολύτως- ήταν αυτή η διαδικασία που κρατάει σε κρίση ακόμα τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Ο διάλογος έχει εξαντληθεί από το 2009 μέχρι σήμερα. Επαναλήφθηκε πάρα πολλές φορές αυτό τον καιρό και στις συνόδους πρυτάνεων και στις συνόδους των συμβουλίων και με έναν πρύτανη χωριστά, οπότε μην επικαλείστε το διάλογο και -προς Θεού!- μην επικαλείστε επιστροφή στο παρελθόν.
Θα τα συζητήσουμε, άλλωστε, σύντομα ξανά και ξανά όλα αυτά.
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο esos.gr
